| Song | Lasy Pomorza |
| Artist | Behemoth |
| Album | Grom |
| 作曲 : Nergal | |
| Kiedy moc piorunow tnie niebiosa | |
| W cieple letnie dni | |
| Zwracam swe oczy ku | |
| Bogom Wspanialej i poteznej naturze | |
| Dziekujac za dar ukryty w blyskow potedze | |
| Zimna noc zalegla nad prastarym borem | |
| Ulewne deszcze wypelniaja drogi mej wsi | |
| Ukrytej gdzies w glebi pomorskich lasow | |
| Jak strugi lez deszcz oczyszcza | |
| Nasza rzeczywistosc mamy rok dziewiecsetny... | |
| Lasy Pomorza... | |
| Wiem ze urodzilem sie wlasnie tam | |
| Zeby czynic mych ojcow kulture piekniejsza | |
| Wiem ze oddalem im swoje serce | |
| Bolem i trwoga przepelnione... | |
| W srebrnych pasmach ksiezycowego swiatla | |
| Woje moi przeszywaja debowe knieje | |
| Podazamy ku rozstajom drog | |
| By w krwawej walce zlozyc swa ofiare | |
| Kolejne grzmoty burzy w zorzy wieczornej | |
| Upewniaja nas w swej sile | |
| To ojcowie towarzysza nam od samego poczatku | |
| Raz pozdrowienia raz gniewy z sinego nieba nam slac | |
| Lasy Pomorza | |
| Dobrze ze bory zwierza sa pelne | |
| Pozwala to utrzymac ma druzyne na nogach | |
| I topory i tarcze i miecze ich ciezkie | |
| A futrzane obuwie nasiakniete | |
| Krwawoczerwonym blotem | |
| Mijamy mile kolejne by zdazyc do lasow | |
| Pod skrzydlami nocy sie schowac | |
| Jeszcze jeden blysk w ciemnosci | |
| Jak ojcowskie dobranoc uklada nas do snu... | |
| Jak wilki... |
| zuò qǔ : Nergal | |
| Kiedy moc piorunow tnie niebiosa | |
| W cieple letnie dni | |
| Zwracam swe oczy ku | |
| Bogom Wspanialej i poteznej naturze | |
| Dziekujac za dar ukryty w blyskow potedze | |
| Zimna noc zalegla nad prastarym borem | |
| Ulewne deszcze wypelniaja drogi mej wsi | |
| Ukrytej gdzies w glebi pomorskich lasow | |
| Jak strugi lez deszcz oczyszcza | |
| Nasza rzeczywistosc mamy rok dziewiecsetny... | |
| Lasy Pomorza... | |
| Wiem ze urodzilem sie wlasnie tam | |
| Zeby czynic mych ojcow kulture piekniejsza | |
| Wiem ze oddalem im swoje serce | |
| Bolem i trwoga przepelnione... | |
| W srebrnych pasmach ksiezycowego swiatla | |
| Woje moi przeszywaja debowe knieje | |
| Podazamy ku rozstajom drog | |
| By w krwawej walce zlozyc swa ofiare | |
| Kolejne grzmoty burzy w zorzy wieczornej | |
| Upewniaja nas w swej sile | |
| To ojcowie towarzysza nam od samego poczatku | |
| Raz pozdrowienia raz gniewy z sinego nieba nam slac | |
| Lasy Pomorza | |
| Dobrze ze bory zwierza sa pelne | |
| Pozwala to utrzymac ma druzyne na nogach | |
| I topory i tarcze i miecze ich ciezkie | |
| A futrzane obuwie nasiakniete | |
| Krwawoczerwonym blotem | |
| Mijamy mile kolejne by zdazyc do lasow | |
| Pod skrzydlami nocy sie schowac | |
| Jeszcze jeden blysk w ciemnosci | |
| Jak ojcowskie dobranoc uklada nas do snu... | |
| Jak wilki... |