Song | Lasy Pomorza |
Artist | Behemoth |
Album | Chaotica |
作曲 : Nergal | |
Kiedy moc piorunow tnie niebiosa | |
W cieple letnie dni | |
Zwracam swe oczy ku | |
Bogom Wspanialej i poteznej naturze | |
Dziekujac za dar ukryty w blyskow potedze | |
Zimna noc zalegla nad prastarym borem | |
Ulewne deszcze wypelniaja drogi mej wsi | |
Ukrytej gdzies w glebi pomorskich lasow | |
Jak strugi lez deszcz oczyszcza | |
Nasza rzeczywistosc mamy rok dziewiecsetny... | |
Lasy Pomorza... | |
Wiem ze urodzilem sie wlasnie tam | |
Zeby czynic mych ojcow kulture piekniejsza | |
Wiem ze oddalem im swoje serce | |
Bolem i trwoga przepelnione... | |
W srebrnych pasmach ksiezycowego swiatla | |
Woje moi przeszywaja debowe knieje | |
Podazamy ku rozstajom drog | |
By w krwawej walce zlozyc swa ofiare | |
Kolejne grzmoty burzy w zorzy wieczornej | |
Upewniaja nas w swej sile | |
To ojcowie towarzysza nam od samego poczatku | |
Raz pozdrowienia raz gniewy z sinego nieba nam slac | |
Lasy Pomorza | |
Dobrze ze bory zwierza sa pelne | |
Pozwala to utrzymac ma druzyne na nogach | |
I topory i tarcze i miecze ich ciezkie | |
A futrzane obuwie nasiakniete | |
Krwawoczerwonym blotem | |
Mijamy mile kolejne by zdazyc do lasow | |
Pod skrzydlami nocy sie schowac | |
Jeszcze jeden blysk w ciemnosci | |
Jak ojcowskie dobranoc uklada nas do snu... | |
Jak wilki... |
zuò qǔ : Nergal | |
Kiedy moc piorunow tnie niebiosa | |
W cieple letnie dni | |
Zwracam swe oczy ku | |
Bogom Wspanialej i poteznej naturze | |
Dziekujac za dar ukryty w blyskow potedze | |
Zimna noc zalegla nad prastarym borem | |
Ulewne deszcze wypelniaja drogi mej wsi | |
Ukrytej gdzies w glebi pomorskich lasow | |
Jak strugi lez deszcz oczyszcza | |
Nasza rzeczywistosc mamy rok dziewiecsetny... | |
Lasy Pomorza... | |
Wiem ze urodzilem sie wlasnie tam | |
Zeby czynic mych ojcow kulture piekniejsza | |
Wiem ze oddalem im swoje serce | |
Bolem i trwoga przepelnione... | |
W srebrnych pasmach ksiezycowego swiatla | |
Woje moi przeszywaja debowe knieje | |
Podazamy ku rozstajom drog | |
By w krwawej walce zlozyc swa ofiare | |
Kolejne grzmoty burzy w zorzy wieczornej | |
Upewniaja nas w swej sile | |
To ojcowie towarzysza nam od samego poczatku | |
Raz pozdrowienia raz gniewy z sinego nieba nam slac | |
Lasy Pomorza | |
Dobrze ze bory zwierza sa pelne | |
Pozwala to utrzymac ma druzyne na nogach | |
I topory i tarcze i miecze ich ciezkie | |
A futrzane obuwie nasiakniete | |
Krwawoczerwonym blotem | |
Mijamy mile kolejne by zdazyc do lasow | |
Pod skrzydlami nocy sie schowac | |
Jeszcze jeden blysk w ciemnosci | |
Jak ojcowskie dobranoc uklada nas do snu... | |
Jak wilki... |