Manny Gram

	Ufamy światu a on nam jakby mniej. Ufamy światu,
	jak pąki kwiatów, gdy jesień jeszcze hen.
	Ty idziesz świecie w świat i nie oglądasz się, ja świata
	poza tobą nie widzę. Najtrudniej kochać mniej.
	Im dalej nam świecie do siebie, tym nam i mniej
	tęskno. Za każdy gram manny niebieskiej
	płacę słona rzeką.
	Za każdy gram.

	Ufamy wiatu a on nam jakby mniej. Ufamy wiatu,
	jak p ki kwiató w, gdy jesie jeszcze hen.
	Ty idziesz wiecie w wiat i nie ogl dasz si, ja wiata
	poza tob nie widz. Najtrudniej kocha mniej.
	Im dalej nam wiecie do siebie, tym nam i mniej
	t skno. Za ka dy gram manny niebieskiej
	p ac s ona rzek.
	Za ka dy gram.