Bo Wcale Nie Trawa

	Nie z popiołu. Ja z ciebie powstaję. I nie prochem,
	a tobą jestem. I kiedy twe wilgotne srebro smakuje
	zakochany język, chce jeszcze trochę, jeszcze,
	jeszcze... Płynę w tobie wciąż bardziej inna.
	Zazdrosna o nieprzemijanie. I każda twoja nowa postać
	nieustająco mnie zdumiewa, choć twój prosty symbol
	jeszcze ze szkoły znam na pamięć.
	Pragnę tylko ciebie. Bardziej, niż powietrza. Bo wcale nie
	trawa, i raczej nie miłośc, tylko ty, wodo, jesteś wieczna.

	Nie z popio u. Ja z ciebie powstaj. I nie prochem,
	a tob jestem. I kiedy twe wilgotne srebro smakuje
	zakochany j zyk, chce jeszcze troch, jeszcze,
	jeszcze... P yn w tobie wci bardziej inna.
	Zazdrosna o nieprzemijanie. I ka da twoja nowa posta
	nieustaj co mnie zdumiewa, cho twó j prosty symbol
	jeszcze ze szko y znam na pami.
	Pragn tylko ciebie. Bardziej, ni powietrza. Bo wcale nie
	trawa, i raczej nie mi o c, tylko ty, wodo, jeste wieczna.