[00:19.55] |
อุทาหรณ์ของคนรุ่นเก่า |
[00:22.66] |
มีชายชราเป็นคนขี้เมา |
[00:25.70] |
งานการไม่ทําแกกินแต่เหล้า |
[00:28.60] |
กินตั้งแต่เช้า...ทุกวี่วัน |
[00:40.67] |
เหตุการณ์ผันแปรให้แบมือขอทาน |
[00:43.83] |
ร่อนเร่พเนจรแหล่งที่คนพลุกพล่าน |
[00:47.38] |
ร่างกายซูบโซผิวตัวดํากร้าน |
[00:50.45] |
ตัวสั่นสะท้าน...เพราะพิษสุราเรื้อรัง |
[01:00.89] |
เมื่อครั้งยังหนุ่มแกเคยทํานา |
[01:03.99] |
เอาหลังสู้ฟ้า...ปลูกข้าวให้คนกิน |
[01:13.89] |
หนี้สินล้นตัวเพราะมัวแต่ทํานา |
[01:17.16] |
ไม่เคยเรียนรู้วิชา...ที่นาก็หลุดลอย |
[01:48.77] |
มาเป็นจับกังที่แบกหามวันยังคํ่า |
[01:51.78] |
เหน็ดเหนื่อยแทบตายได้แต่ค่าแรงขั้นตํ่า |
[01:55.04] |
แกเป็นคนจน ที่เสียเปรียบเป็นประจํา |
[01:58.36] |
กลํ้ากลืนความชอกชํ้า...ถ้าไม่ทําก็อดกิน |
[02:10.06] |
ในยามจะกินไม่เคยเต็มอิ่ม |
[02:13.51] |
ในยามจะนอนไม่เคยเต็มตื่น |
[02:16.57] |
หลับลงคราวใดฝันร้ายทุกคืน |
[02:19.89] |
สร้างความขมขื่น...จนจิตใจอ่อนแอ |
[02:30.21] |
ยามเจ็บไข้ ร่างกายสั่นสะท้าน |
[02:33.03] |
เพราะต้องใช้แรงงาน...ยิ่งกว่าใช้แรงวัว |
[02:43.55] |
คนทุกคนต้องทํางานเหมือนควาย |
[02:46.19] |
แต่หนี้สินยังมากมาย...เกิดเป็นควายดีกว่าคน |
[03:52.84] |
หมดสิ้นปัญญาของชาวนาบ้านนอก |
[03:55.82] |
ร่อนเร่เข้ามาเป็นจับกังในบางกอก |
[03:59.09] |
สูญสิ้นราคาพอแก่ชราหัวหงอก |
[04:02.32] |
หาทางออกสุดท้าย...ด้วยสุราเมรัย |
[04:11.00] |
กินเหล้าเข้าไป ยิ่งเลวร้ายซํ้าเก่า |
[04:14.00] |
หาเงินมาได้ก็เอาไปกินเหล้า |
[04:17.61] |
มันกลุ้มก็ยิ่งกินยิ่งกินก็ยิ่งเมา |
[04:20.71] |
ร่างกายก็ปวดร้าว โรคร้ายก็คุกคาม |
[04:31.11] |
เช้าวันหนึ่ง มีคนพบศพ |
[04:34.17] |
ขี้เมานอนตาย อยู่ที่ใต้สะพานลอย |
[04:41.27] |
เช้าวันหนึ่ง มีคนพบศพขี้เมานอนตาย อยู่ที่ใต้สะพานลอย |
[04:52.85] |
เช้าวันหนึ่ง มีคนพบศพขี้เมานอนตาย อยู่ที่ใต้สะพานลอย |