La gn tti

	Hvar ertu nú? Ég finn þig ekki hér.
	Ég sit við síðu þér, hitinn enginn er.
	En allt mun skilja við, dauðans hinsta sið.
	Ég særði þig og sveik, í mínum ljóta leik.
	Verðið er svo hátt, með hjartað upp á gátt.
	Hið beiska heiftarþel, mig sjálfan ávallt kvel.
	Í dauðans grimmu kló, á strenginn sorgin hjó.
	Nú þegar sakna þín og kveð þig ástin mín.
	Ég reyni að standa beinn, en veit ég enda einn.
	Því að hatrið svarta í hjörtunum er drottinn vor,
	Lífsins forði fallinn er í dá.
	Uppgjöfin alegr, baráttan dó, á hnjánum krýp ég nú.
	Á hnífsblaði dansa valtur og sár.

	Hvar ertu nú? É g finn ig ekki hé r.
	É g sit vi sí u é r, hitinn enginn er.
	En allt mun skilja vi, dau ans hinsta si.
	É g s r i ig og sveik, í mí num ljó ta leik.
	Ver i er svo há tt, me hjarta upp á gá tt.
	Hi beiska heiftar el, mig sjá lfan á vallt kvel.
	Í dau ans grimmu kló, á strenginn sorgin hjó.
	Nú egar sakna í n og kve ig á stin mí n.
	É g reyni a standa beinn, en veit é g enda einn.
	ví a hatri svarta í hj rtunum er drottinn vor,
	Lí fsins for i fallinn er í dá.
	Uppgj fin alegr, bará ttan dó, á hnjá num kr p é g nú.
	Á hní fsbla i dansa valtur og sá r.