Me drog oss på ryggen og gjord'kje det grann, | |
Han Bønna og meg og han Hansemann. | |
Graset va maigrønt og himmelen blå | |
Med bitte små skyer så knapt konne gå. | |
Det va sju, det va ni. | |
Nei, eg tror det va tri | |
Før solå drakk to så va grå. | |
Ei einaste skya fekk lov te å bli. | |
Me låg der og svimte og såg 'na, me tri. | |
Han Hansemann sa hu ligna på Ba, | |
Og Bønna og meg sukka amen og ja. | |
Hu va lengting og sår. | |
Me va tolv-tretten år, | |
Og me fabla om Ba samma ka. | |
Hu har krøller, sa Bønna. Nai, leggar! Sa eg. | |
Når hu går e det nesten så dansesteg. | |
Dei flottaste auer, du tenka deg kan. | |
Og daier! Me pusta i kor alle mann. | |
Men best så det va | |
Tok skyå og la | |
Surt reggen på land og på strand. | |
Så gjekk det mongfoldige vintrar og dar. | |
Hu Ba forsvant med ein stut av ein kar. | |
Hansemann daua, og Bønnan blei gift. | |
Bara eg holle ut og går endå på vift. | |
Men eg glømm' ikkje Ba | |
Og den maidagen gla | |
Då me låg og såg syner på skift. |
Me drog oss p ryggen og gjord' kje det grann, | |
Han B nna og meg og han Hansemann. | |
Graset va maigr nt og himmelen bl | |
Med bitte sm skyer s knapt konne g. | |
Det va sju, det va ni. | |
Nei, eg tror det va tri | |
F r sol drakk to s va gr. | |
Ei einaste skya fekk lov te bli. | |
Me l g der og svimte og s g ' na, me tri. | |
Han Hansemann sa hu ligna p Ba, | |
Og B nna og meg sukka amen og ja. | |
Hu va lengting og s r. | |
Me va tolvtretten r, | |
Og me fabla om Ba samma ka. | |
Hu har kr ller, sa B nna. Nai, leggar! Sa eg. | |
N r hu g r e det nesten s dansesteg. | |
Dei flottaste auer, du tenka deg kan. | |
Og daier! Me pusta i kor alle mann. | |
Men best s det va | |
Tok sky og la | |
Surt reggen p land og p strand. | |
S gjekk det mongfoldige vintrar og dar. | |
Hu Ba forsvant med ein stut av ein kar. | |
Hansemann daua, og B nnan blei gift. | |
Bara eg holle ut og g r end p vift. | |
Men eg gl mm' ikkje Ba | |
Og den maidagen gla | |
D me l g og s g syner p skift. |
Me drog oss p ryggen og gjord' kje det grann, | |
Han B nna og meg og han Hansemann. | |
Graset va maigr nt og himmelen bl | |
Med bitte sm skyer s knapt konne g. | |
Det va sju, det va ni. | |
Nei, eg tror det va tri | |
F r sol drakk to s va gr. | |
Ei einaste skya fekk lov te bli. | |
Me l g der og svimte og s g ' na, me tri. | |
Han Hansemann sa hu ligna p Ba, | |
Og B nna og meg sukka amen og ja. | |
Hu va lengting og s r. | |
Me va tolvtretten r, | |
Og me fabla om Ba samma ka. | |
Hu har kr ller, sa B nna. Nai, leggar! Sa eg. | |
N r hu g r e det nesten s dansesteg. | |
Dei flottaste auer, du tenka deg kan. | |
Og daier! Me pusta i kor alle mann. | |
Men best s det va | |
Tok sky og la | |
Surt reggen p land og p strand. | |
S gjekk det mongfoldige vintrar og dar. | |
Hu Ba forsvant med ein stut av ein kar. | |
Hansemann daua, og B nnan blei gift. | |
Bara eg holle ut og g r end p vift. | |
Men eg gl mm' ikkje Ba | |
Og den maidagen gla | |
D me l g og s g syner p skift. |