|
Zo stil, |
|
Dat iedereen wel weet dat dit zo blijft, |
|
Voor altijd, voor altijd en een leven lang, het was, |
|
Zo stil, |
|
Dat iedereen het voelde in zijn lijf, |
|
Geen pen, die ooit nog dit gevoel beschrijven kan. |
|
Zo Stil, |
|
Dat alle klokken zwegen ja, |
|
De tijd stond onbeweeglijk, |
|
Zo stil en zo verloren ging je weg, |
|
Zo stil en zo verloren ging je weg. |
|
Ik heb zoveel gehoord en toch komt niets meer bij me aan, |
|
En dat is dus waarom ik 's nachts niet slapen kan, |
|
Al schreef ik duizend liedjes over dit gemis, |
|
Dan nog zou ik niet weten, |
|
Waarom toch, dit gevoel voor altijd is. |
|
Zo hard, |
|
De uren na de klap dreunde zo na, |
|
Dat niets nog, te bevatten en begrijpen was, het was, |
|
Zo hard, |
|
Dat alles wat we dachten, ons alleen maar leegte bracht, |
|
Zo moe en zo verslagen waren wij, |
|
Nu de stilte bij ons was in plaats van jij. |
|
Ik heb zoveel gehoord en toch komt niets meer bij me aan, |
|
En dat is dus waarom ik 's nachts niet slapen kan, |
|
Al schreef ik duizend liedjes over dit gemis, |
|
Dan nog zou ik niet weten, |
|
Waarom toch, dit gevoel voor altijd is. |
|
Zo stil, |
|
Hoewel ik je nog iedere dag mis, |
|
En waar je nu ook zijn mag, |
|
Echt het is, |
|
Me helder, |
|
Dat stilte nu jouw vriend geworden is. |
|
Ik heb zoveel gehoord en toch komt niets meer bij me aan, |
|
En dat is dus waarom ik 's nachts niet slapen kan, |
|
Al schreef ik duizend liedjes over dit gemis, |
|
Ik zou het echt niet weten, |
|
Ik zou het echt niet weten. |
|
Ik heb zoveel gehoord en toch komt niets meer bij me aan, |
|
En dat is dus waarom ik 's nachts niet slapen kan, |
|
Al schreef ik duizend liedjes over dit gemis, |
|
Dan nog zou ik niet weten, |
|
Waarom toch, dit gevoel voor altijd is |