|
Het zonlicht maakte me wakker |
|
ik had m'n sokken en schoenen nog aan |
|
Ik draai me om en schrik me te pletter |
|
toen ik jou in 't hoekkie zag staan |
|
Ik zag alleen twee bruine ogen en die keken me zo aan |
|
oh die vroegen mij wat heb je mij gedaan |
|
ze zei geen woord, en lachte hijgend, alsof mij al jaren kon |
|
ze zou me kennen van de straat of het perron |
|
ik zag alleen twee bruine ogen |
|
op het kussen van mijn vrouw |
|
die me zeiden ik blijf liggen |
|
want ik hou van jou |
|
ja je hebt me meegenomen dus stuur me nou niet weg |
|
want ik lig, ik lig het liefst bij jou |
|
(muziek) |
|
ik zag alleen twee bruine ogen |
|
op het kussen van mijn vrouw |
|
die me zeiden ik blijf liggen |
|
want ik hou van jou |
|
ja je hebt me meegenomen dus stuur me nou niet weg |
|
want ik lig, ik lig het liefst bij jou |
|
t was niet te geloven |
|
ik zag je in de hoek staan |
|
je lag erbij, je gaapte ik keek ernaar |
|
je hebt maling aan de wereld |
|
je likte aan mijn sokken |
|
ik weet nu, je bent het liefst bij mij |
|
Ik zag alleen twee bruine ogen en die keken me zo aan |
|
oh die vroegen mij wat heb je mij gedaan |
|
ze zei geen woord, en lachte hijgend, alsof mij al jaren kon |
|
ze zou me kennen van de straat of het perron |
|
oehhh ik zag alleen twee bruine ogen |
|
op het kussen van mijn vrouw |
|
die me zeiden ik blijf liggen |
|
want ik hou van jou |
|
ja je hebt me meegenomen dus stuur me nou niet weg |
|
want ik lig, ik lig het liefst bij jou |
|
ik lig, ik lig het liefst bij jou |
