| Song | Mury ' 87 (Podwórko) |
| Artist | Jacek Kaczmarski |
| Album | Kosmopolak |
| Jak tu wyrywać murom zęby krat | |
| Gdy rdzą zacieka cegła i zaprawa | |
| Jakże gnijącym gruzem grzebać stary świat | |
| Kiedy nowego nie ma czym i na czym stawiać | |
| O czym dziś na podwórku śpiewać | |
| Liszajom obsuniętych ścian | |
| Gdzie nawet skrawek nieba ziewa | |
| Na widok tych śmiertelnych ran | |
| Ref. | |
| We wklęsłym bruku tylko lśni | |
| Wieczna bez dna kałuża | |
| I widać w niej groby, groby, groby | |
| Pod całunem naszych dni | |
| Historia się zmieniła w mułu mur | |
| W którym ugrzęzną myśli wzrok i dłonie | |
| Staruszek w czerni, przed kapliczką łzawy chór | |
| Rozmokły tynk jak gąbka nieuchronnie wchłonie | |
| Wieczne światełko tli się jeszcze | |
| Grzeje się w nim, w słoiku kwiat | |
| A za zamkniętą bramą przestrzeń | |
| Ślepej uliczki w wielki świat | |
| Ref. | |
| We wklęsłym bruku tylko lśni | |
| Wieczna bez dna kałuża | |
| I widać w niej groby, groby, groby | |
| Pod całunem naszych dni | |
| Napis na murze dłużej tutaj trwa, | |
| Niż człowiek co wydrapał go z wieczora | |
| Pół wieku dni podobnych do każdego dnia | |
| Na śladach kul tych z wojny, i tych z wczoraj | |
| Ot, co zostaje z wielkiej rzeki | |
| Myśli, zapachów, głosów, barw | |
| W murach podwórka „R” zacieki | |
| W szczelinach warstwy martwych larw. | |
| Droga stąd już tylko w dół | |
| W uścisk gliny, w pleśń i w plusz | |
| Pomiędzy groby, groby, groby, | |
| Których dawno nie ma już |
| Jak tu wyrywa murom z by krat | |
| Gdy rdz zacieka ceg a i zaprawa | |
| Jak e gnij cym gruzem grzeba stary wiat | |
| Kiedy nowego nie ma czym i na czym stawia | |
| O czym dzi na podwó rku piewa | |
| Liszajom obsuni tych cian | |
| Gdzie nawet skrawek nieba ziewa | |
| Na widok tych miertelnych ran | |
| Ref. | |
| We wkl s ym bruku tylko l ni | |
| Wieczna bez dna ka u a | |
| I wida w niej groby, groby, groby | |
| Pod ca unem naszych dni | |
| Historia si zmieni a w mu u mur | |
| W któ rym ugrz zn my li wzrok i d onie | |
| Staruszek w czerni, przed kapliczk zawy chó r | |
| Rozmok y tynk jak g bka nieuchronnie wch onie | |
| Wieczne wiate ko tli si jeszcze | |
| Grzeje si w nim, w s oiku kwiat | |
| A za zamkni t bram przestrze | |
| lepej uliczki w wielki wiat | |
| Ref. | |
| We wkl s ym bruku tylko l ni | |
| Wieczna bez dna ka u a | |
| I wida w niej groby, groby, groby | |
| Pod ca unem naszych dni | |
| Napis na murze d u ej tutaj trwa, | |
| Ni cz owiek co wydrapa go z wieczora | |
| Pó wieku dni podobnych do ka dego dnia | |
| Na ladach kul tych z wojny, i tych z wczoraj | |
| Ot, co zostaje z wielkiej rzeki | |
| My li, zapachó w, g osó w, barw | |
| W murach podwó rka R" zacieki | |
| W szczelinach warstwy martwych larw. | |
| Droga st d ju tylko w dó | |
| W u cisk gliny, w ple i w plusz | |
| Pomi dzy groby, groby, groby, | |
| Któ rych dawno nie ma ju |