| Song | Ostatnie Dni Norwida |
| Artist | Jacek Kaczmarski |
| Album | Kosmopolak |
| Ostatnie dni Norwida | |
| Piękno jest na to żeby zachwycało | |
| Nie znam piękniejszej nad piękno ojczyzny | |
| W której - minąwszy przeznaczeń mielizny | |
| Warto zanurzyć obolałe ciało | |
| Pychy się wyzbyć | |
| Grobowce Piękna - kosztowne artyzmy | |
| Których wieczności wzór - piramid stałość | |
| Na duszę kładą tylko plamę białą | |
| Jak bandaż kłamstwa co owija blizny | |
| By nie bolało | |
| A nad Sekwaną pochylona gałąź | |
| Żywa pod blaskiem corocznej siwizny | |
| Wspomina drzewo układane w pryzmy | |
| Gdy Templariuszy Król spalał wspaniałość | |
| W czas wielkiej schizmy | |
| Ściemniała belka w narożniku izby | |
| W której się kiedyś na ludwiki grało | |
| Dobrze pamięta choć wygięta w pałąk | |
| Czas gdy Moliera psy uliczne gryzły | |
| Z Pana pochwałą! | |
| Tu Marsyliankę też się poznawało | |
| Gdy wolność tłumu obwieszczały gwizdy | |
| I bruk paryski był - jak nigdy - żyzny | |
| Bo gilotyna grała aż chrupały | |
| Karki w bieliźnie | |
| Po Bonapartem ścichły echa wyzwisk | |
| Szańce Komuny w bieg życia wessało | |
| I świat w bezduszną obrasta dojrzałość | |
| Knuty z jedwabiu przemysł socjalizmy | |
| Nabite Działo! | |
| Ręce grabieją wino całkiem kwaśne | |
| Na rękawiczki braknie mi pieniędzy | |
| I myśl zmarznięta nie chce płynąć prędzej | |
| A przecież przez nią i to dla niej właśnie | |
| Umieram w nędzy... | |
| Więc cóż jest piękno? Wód słoneczne bryzgi? | |
| Diament w popiołach? Pamięć? Doskonałość? | |
| Gdyby to tylko - byłoby za mało! | |
| Dusza rozpięta raz na Krzyżu myśli | |
| Wyrazi - Całość! |
| Ostatnie dni Norwida | |
| Pi kno jest na to eby zachwyca o | |
| Nie znam pi kniejszej nad pi kno ojczyzny | |
| W któ rej min wszy przeznacze mielizny | |
| Warto zanurzy obola e cia o | |
| Pychy si wyzby | |
| Grobowce Pi kna kosztowne artyzmy | |
| Któ rych wieczno ci wzó r piramid sta o | |
| Na dusz k ad tylko plam bia | |
| Jak banda k amstwa co owija blizny | |
| By nie bola o | |
| A nad Sekwan pochylona ga | |
| ywa pod blaskiem corocznej siwizny | |
| Wspomina drzewo uk adane w pryzmy | |
| Gdy Templariuszy Kró l spala wspania o | |
| W czas wielkiej schizmy | |
| ciemnia a belka w naro niku izby | |
| W któ rej si kiedy na ludwiki gra o | |
| Dobrze pami ta cho wygi ta w pa k | |
| Czas gdy Moliera psy uliczne gryz y | |
| Z Pana pochwa! | |
| Tu Marsyliank te si poznawa o | |
| Gdy wolno t umu obwieszcza y gwizdy | |
| I bruk paryski by jak nigdy yzny | |
| Bo gilotyna gra a a chrupa y | |
| Karki w bieli nie | |
| Po Bonapartem cich y echa wyzwisk | |
| Sza ce Komuny w bieg ycia wessa o | |
| I wiat w bezduszn obrasta dojrza o | |
| Knuty z jedwabiu przemys socjalizmy | |
| Nabite Dzia o! | |
| R ce grabiej wino ca kiem kwa ne | |
| Na r kawiczki braknie mi pieni dzy | |
| I my l zmarzni ta nie chce p yn pr dzej | |
| A przecie przez ni i to dla niej w a nie | |
| Umieram w n dzy... | |
| Wi c có jest pi kno? Wó d s oneczne bryzgi? | |
| Diament w popio ach? Pami? Doskona o? | |
| Gdyby to tylko by oby za ma o! | |
| Dusza rozpi ta raz na Krzy u my li | |
| Wyrazi Ca o! |