Ci Wszyscy Ludzie

	Ci wszyscy ludzie, którzy poszli precz
	Z naszego życia,
	Z naszego życia,
	To także nasza rzecz, nie tylko ich to rzecz,
	To stawka winy nie do przebicia.
	Ci wszyscy ludzie, których kazał minąć
	Nasz pośpiech nagły,
	Nasz pośpiech nagły
	Nieodwracalnie z pamięci naszej giną
	I całych światów kształt odchodzi w diabły.
	Ci wszyscy ludzie, których nie ma już
	(Nas dla nich nie ma też,
	Nas dla nich nie ma)
	Wiedzą, że nawet nie wiemy gdzie ich grób,
	Że oni dla nas to tylko rozmów temat.
	Ci wszyscy ludzie, którzy wokół nas
	Zawsze - nie tacy,
	Zawsze - nie tacy,
	Niegodni rozmów i niegodni łask -
	Są, żyją, błądzą, więc nie mają racji.
	Ci wszyscy ludzie, czyli wszyscy - my
	My pominięci,
	My pochowani,
	Żyjemy, jak pozwalaliśmy żyć
	Niepamiętanym,
	Niewysłuchanym.

	Ci wszyscy ludzie, któ rzy poszli precz
	Z naszego ycia,
	Z naszego ycia,
	To tak e nasza rzecz, nie tylko ich to rzecz,
	To stawka winy nie do przebicia.
	Ci wszyscy ludzie, któ rych kaza min
	Nasz po piech nag y,
	Nasz po piech nag y
	Nieodwracalnie z pami ci naszej gin
	I ca ych wiató w kszta t odchodzi w diab y.
	Ci wszyscy ludzie, któ rych nie ma ju
	Nas dla nich nie ma te,
	Nas dla nich nie ma
	Wiedz, e nawet nie wiemy gdzie ich gró b,
	e oni dla nas to tylko rozmó w temat.
	Ci wszyscy ludzie, któ rzy wokó nas
	Zawsze nie tacy,
	Zawsze nie tacy,
	Niegodni rozmó w i niegodni ask
	S, yj, b dz, wi c nie maj racji.
	Ci wszyscy ludzie, czyli wszyscy my
	My pomini ci,
	My pochowani,
	yjemy, jak pozwalali my y
	Niepami tanym,
	Niewys uchanym.