|
de straat is grijs |
|
de gracht beneveld |
|
binnen hou ik het niet uit |
|
daar denk ik steeds |
|
aan toen die avond |
|
ik schrik op van elk geluid |
|
ik hoor een deur |
|
open en dicht gaan |
|
ik hoor het kraken van een tree |
|
al mijn hoop |
|
is op de deurknop |
|
maar die wil niet naar benee |
|
ze kwam binnen |
|
zonder kloppen |
|
en ging weg |
|
zonder een woord |
|
ik was alleen |
|
en niet gelukkig |
|
ik brandde langzaam achteruit |
|
iedere dag |
|
meer vraag dan antwoord |
|
een nieuwe krant vol oud geluid |
|
ik wou dood |
|
ik wou begraven |
|
met veel bloemen en bezoek |
|
en opeens |
|
stond zij daar voor me |
|
en schopte haar schoenen in de hoek |
|
ze kwam binnen |
|
zonder kloppen |
|
en ging weg |
|
zonder een woord |
|
de avond valt |
|
in duizend stukken |
|
op de straten van de stad |
|
met bonzend hart |
|
als wichelroede |
|
zoek ik mijn verloren schat |
|
maar het leidt tot niets |
|
lod om oud ijzer |
|
welke deur ik ook probeer |
|
ze zijn dicht |
|
of ze gaan open |
|
maar nooit meer als die keer |
|
ze kwam binnen |
|
zonder kloppen |
|
en ging weg |
|
zonder een woord |