| Song | เข็ดจนตาย |
| Artist | ฝน ธนสุนทร |
| Album | แผลเป็นวันวาเลนไทน์ |
| 作曲 : เทพพร เพชรอุบล | |
| หลงรักคนผิด | |
| คิดจนตัวตาย | |
| ต้องมาช้ำใจ | |
| ร้องไห้โศกตรม | |
| เพราะเรา เป็นสาวบ้านป่า | |
| ยังด้อยศึกษา เรื่องคา-รม | |
| คำหวาน เขาหว่านพรม | |
| ด้วยปลายลิ้นคม | |
| คารม ชาย | |
| สาวบ้านป่าอ่อนไหว | |
| มั่นหมาย ว่าชายรักจริง | |
| จึงทอดกายถวายชีวา | |
| ผลลัพธ์ออกมา | |
| น้ำตาไหลปรี่ | |
| แม่ก็บอก พ่อก็สั่ง | |
| โปรดจงระวัง | |
| เพราะเราเป็นหญิง | |
| ลูกเอ๋ย ให้ประวิง | |
| เกิดเขาขว้างทิ้ง จะช้ำอุรา | |
| ไม่เชื่อวาจา | |
| น้ำตา จึงเช็ดหัวเข่า | |
| เข็ดจนตาย | |
| ไม่เชื่อชายอีกแล้ว | |
| ถึงใจจะแป้ว | |
| เสียแล้วเสียไป | |
| บทเรียน ที่เขาสอน | |
| เป็นอุทาหรณ์ | |
| ของความโง่เขลา | |
| ความเอ๋ย ความเศร้า | |
| ขอร้องเจ้า อย่าได้จองเวร | |
| เพราะเจ้าอยากนั่งเบ๊นซ์ | |
| จึงกระเด็น | |
| กลับมานั่งหลังควาย | |
| เข็ดจนตาย | |
| ไม่เชื่อชายอีกแล้ว | |
| ถึงใจจะแป้ว | |
| เสียแล้วเสียไป | |
| บทเรียน ที่เขาสอน | |
| เป็นอุทาหรณ์ | |
| ของความโง่เขลา | |
| ความเอ๋ย ความเศร้า | |
| ขอร้องเจ้า อย่าได้จองเวร | |
| เพราะเจ้าอยากนั่งเบ๊นซ์ | |
| จึงกระเด็น | |
| กลับมานั่งหลังควาย |
| zuò qǔ : | |