|
作词 : ยศทร บุญญธนาภิวัฒน์/สันติสุข วรนุชกุล |
|
作曲 : ปรินทร์ ดุงโคกกรวด/ยศทร บุญญธนาภิวัฒน์ |
|
กำลังเอ่อล้น และไหลออกมา |
|
น้ำตาของเธอกำลังหลอกฉัน |
|
ปากบอกยังรัก แต่แล้วทำไม |
|
ถึงยังมีใครบางคน เธอ |
|
จะร้องไห้นานอีกสักแค่ไหน |
|
เมื่อเธอนั้นไม่เคยจะเสียใจ |
|
ขอให้เธอหยุดน้ำตา ที่เธอแสดงมันขึ้นมา |
|
ทั้งๆที่เธอไม่ ได้เสียใจขนาดนั้น ขอที |
|
ถ้าฉันนั้นเป็นคนที่เธอ ไม่เคยจะรักหมดหัวใจ |
|
ก็เพียงแค่เดินออกไปได้ไหม |
|
ไม่บอกก็รู้ เธอคิดอะไรอยู่ |
|
ข้างในแววตาเธอเองมันฟ้อง |
|
อย่าบอกว่ารัก ถ้าเธอกับเขายังเป็นเหมือนเดิม |
|
อย่ามาเสียเวลา บีบน้ำตา |
|
จะร้องไห้นานอีกสักแค่ไหน |
|
เมื่อเธอนั้นไม่เคยจะเสียใจ |
|
ขอให้เธอหยุดน้ำตา ที่เธอแสดงมันขึ้นมา |
|
ทั้งๆที่เธอไม่ ได้เสียใจขนาดนั้น ขอที |
|
ถ้าฉันนั้นเป็นคนที่เธอ ไม่เคยจะรักหมดหัวใจ |
|
ก็เพียงแค่เดินออกไปกับเขา |
|
วันนี้เธอทำให้ฉันเข้าใจ |
|
ที่แท้น้ำตาที่มันหลั่งไหล |
|
สุดท้ายเป็นเพียงแค่การหลอกลวงให้เชื่อใจ |
|
อย่าทำมันอีกเลย |
|
ฉันขอให้เธอหยุดน้ำตา ที่เธอแสดงมันขึ้นมา |
|
ทั้งๆที่เธอไม่ ได้เสียใจขนาดนั้น ขอที |
|
ถ้าฉันนั้นเป็นคนที่เธอ ไม่เคยจะรักหมดหัวใจ |
|
ก็เพียง แค่ |
|
ขอให้เธอหยุดน้ำตา ที่เธอแสดงมันขึ้นมา |
|
ทั้งๆที่เธอไม่ ได้เสียใจขนาดนั้น ขอที |
|
ถ้าฉันนั้นเป็นคนที่เธอ ไม่เคยจะรักหมดหัวใจ |
|
ก็เพียงแค่เดินออก |
|
น้ำตาจริงๆที่ไหล |
|
นั้นมาจากความเสียใจ |
|
ของฉัน |
