|
De nacht is foarby, de sinne is frij, omheech te gean |
|
Aanst wurdt it dei, de moarn is te nij, om stil te stean |
|
It libben wie wrang, it wachtsjen te lang |
|
Mar 't nimt in kear |
|
Wes mar net bang, nea wer bang, it hoecht net mear |
|
Der sil gjin dei begjinne, dat ik net by dy bin |
|
Gjin oerwurk foar us rinne, sunder sin |
|
refr.: |
|
Jou my dyn han, jou my dyn hert |
|
Asto it doarst mei my |
|
Hjir is myn han, hjir is myn hert |
|
'k Jou myn bestean oan dy |
|
Lang wie it kald en tsjuster, aanst komt de dei |
|
Fynt it ljocht syn wei, yn in nije dei |
|
'k Kaam net ut e rie, it paed dat ik gie, it wie sunder ein |
|
De tiid dy't der wie, it hert dat ik hie, it wie fersein |
|
'k Ha my oan dy jun, mysels yn dy fun, 'k gebjin op e nij |
|
Leafde hat wun, twa minsken bun, mar fugelfrij |
|
Der sil gjin dei begjinne, dat ik net by dy bin |
|
Gjin oerwurk foar us rinne, sunder sin |
|
refr. |
|
Lang wie it kald en tsjuster, aanst komt de dei |
|
Fynt it ljocht syn wei, yn in nije dei |
