|
ก็นานเท่าไรแล้ว ที่ฉันต้องคอยตามใจ |
|
ถ้าเธอบอกคำไหน ต้องเห็นต้องได้ดังใจ |
|
และความต้องการฉัน ก็เหมือนละอองดินทราย |
|
ไม่เคยมีความหมาย ไม่เห็นเธอเคยรับฟัง |
|
ไม่ใช่สิ่งของใด ให้เธอมาคอยจัดวาง |
|
ก็มีความต้องการ ให้เธอ เข้าใจ |
|
ถึงเวลาเธอจะฟังฉันได้หรือยัง |
|
ถึงเวลาเสียงของฉันควรมีความหมาย |
|
เลิกพูดคำว่าเธอต้องการ หยุดฟังซะทีได้ไหม |
|
คนอีกคนตรงนี้ก็มีหัวใจ |
|
ถึงเวลาเธอจะฟังฉันได้หรือยัง |
|
ช่วยเข้าใจ ใจอีกคนหนึ่งคนได้ไหม |
|
ถึงเวลาที่เธอควรรู้ ว่าฉันต้องการอะไร |
|
ถ้ายังบอกว่ารักฉันก็ขอให้ฟัง |
|
ถ้าคำว่าความรัก นั้นหมายถึงการจำยอม |
|
ฉันคงจะไม่พร้อม จะรักและทุ่มเทใจ |
|
ถ้าเธอต้องการฉัน แค่เพราะฉันยอมตามใจ |
|
ฉันก็จะบอกไว้ ว่าฉันไม่ต้องการเธอ |
|
ไม่ใช่สิ่งของใด ให้เธอมาคอยจัดวาง |
|
ก็มีความต้องการ ให้เธอ เข้าใจ |
|
ถึงเวลาเธอจะฟังฉันได้หรือยัง |
|
ถึงเวลาเสียงของฉันควรมีความหมาย |
|
เลิกพูดคำว่าเธอต้องการ หยุดฟังซะทีได้ไหม |
|
คนอีกคนตรงนี้ก็มีหัวใจ |
|
ถึงเวลาเธอจะฟังฉันได้หรือยัง |
|
ช่วยเข้าใจ ใจอีกคนหนึ่งคนได้ไหม |
|
ถึงเวลาที่เธอควรรู้ ว่าฉันต้องการอะไร |
|
ถ้ายังบอกว่ารักฉันก็ขอให้ฟัง |
|
ก็ถึงเวลา ถึงเวลาฟัง |
