|
Aurea prima sata est aetas, que vindice nullo |
|
sponte sua, sine lege fidem rectumque colebat. |
|
Postquam Saturno tenebrosa in Tartara misso |
|
sub Iove mundus erat, subiit argentea proles, |
|
auro deterior, fulvo pretiosior aere. |
|
Tertia post illam succesit aena proles, |
|
saevior ingeniis et ad horrida promptior arma, |
|
non scelerata tamen. de duro est ultima ferro. |
|
protinus inrupit venae peioris in aevum |
|
omne nefas: fugere pudor verumque fidesque; |
|
Neve foret terris securior arduus aether, |
|
adfectasse ferunt regnum caeleste Gigantas |
|
altaque congestos struxisse ad sidera montes. |
|
tum pater omnipotens misso perfregit Olympum |
|
fulmine et excussit subiectae Pelion Ossae. |
|
obruta mole sua cum corpora dira iacerent, |
|
perfusam multo natorum sanguine Terram |
|
inmaduisse ferunt calidumque animasse cruorem, |
|
et, ne nulla suae stirpis monimenta manerent, |
|
in faciem vertisse hominum. sed et illa propago |
|
contemptrix superum saevaeque avidissima caedis |
|
et violenta fuit: scires e sanguine natos. |
