|
เคยใช่ไหม ที่ใจมันไม่เคยหยุดพักผ่อน |
|
มีแต่ร้อน นอนในห้องแอร์ก็ยังไม่หายขาด |
|
เมื่อชีวิตคนเราต้องก้าวเดินไปข้างหน้า |
|
เมื่อเกิดมาเป็นคนต้องทนอย่าท้อให้มั่นใจ |
|
แม้เส้นทางข้างหน้า มันจะโปรยลงมา |
|
ด้วยลาวาที่ร้อนผ่าว แม้ไม่มีกุหลาบ |
|
ขอให้เราจงทราบ ว่ามันมีแต่ของจริง |
|
ขอแค่ภายในใจ จงยึดมั่นต่อไป |
|
ว่าทำดีแล้วได้ดี ชีวิตเป็นอย่างนี้ |
|
แค่นี้ เท่านี้ เพือนเอ๋ย |
|
พอเท่านั้น ก็ความต้องการมันทำให้ทุกข์เกิด |
|
กิเลสตัณหา โลภะโทสะโมหะให้ลดหน่อย |
|
เมื่อชีวิตคนเราต้องก้าวเดินไปข้างหน้า |
|
เมื่อเกิดมาเป็นคนต้องทนอย่าท้อให้มั่นใจ |
|
แม้เส้นทางข้างหน้า มันจะโปรยลงมา |
|
ด้วยลาวาที่ร้อนผ่าว แม้ไม่มีกุหลาบ |
|
ขอให้เราจงทราบ ว่ามันมีแต่ของจริง |
|
ขอแค่ภายในใจ จงยึดมั่นต่อไป |
|
ว่าทำดีแล้วได้ดี ชีวิตเป็นอย่างนี้ |
|
แค่นี้ เท่านี้ เพือนเอ๋ย |
|
เมื่อชีวิตคนเราต้องก้าวเดินไปข้างหน้า |
|
เมื่อเกิดมาเป็นคนต้องทนอย่าท้อให้มั่นใจ |
|
แม้เส้นทางข้างหน้า มันจะโปรยลงมา |
|
ด้วยลาวาที่ร้อนผ่าว แม้ไม่มีกุหลาบ |
|
ขอให้เราจงทราบ ว่ามันมีแต่ของจริง |
|
ขอแค่ภายในใจ จงยึดมั่นต่อไป |
|
ว่าทำดีแล้วได้ดี ชีวิตเป็นอย่างนี้ |
|
แค่นี้ เท่านี้ เพือนเอ๋ย |
|
ชีวิตเป็นอย่างนี้ แค่นี้ เท่านี้ เพื่อนเอ๋ย |