Hugurinn fl grar

	Veistu það er svo margt sem aldrei heyrist
	veistu það er svo margt sem aldrei er sagt.
	Ótal orð sem fá aldrei að hljóma
	ótal hugsanir innilokaðar.
	Það er svo létt að horfa en ekkert sjá
	það er svo létt að fljóta með er finna ekkert.
	Þykkir veggir þrengja að stöðugt fastar
	ekki hika brjóttu þá niður.
	Hærra, hærra hugurinn flögrar.
	Mitt gamla sjálf leggst í gleymsku fjarar út
	því ég eignaðist rödd sem ber orð mín áfram.
	Og allt sem ég á
	nú í mér
	fær að hljóma.

	Veistu a er svo margt sem aldrei heyrist
	veistu a er svo margt sem aldrei er sagt.
	Ó tal or sem fá aldrei a hljó ma
	ó tal hugsanir inniloka ar.
	a er svo lé tt a horfa en ekkert sjá
	a er svo lé tt a fljó ta me er finna ekkert.
	ykkir veggir rengja a st ugt fastar
	ekki hika brjó ttu á ni ur.
	H rra, h rra hugurinn fl grar.
	Mitt gamla sjá lf leggst í gleymsku fjarar ú t
	ví é g eigna ist r dd sem ber or mí n á fram.
	Og allt sem é g á
	nú í mé r
	f r a hljó ma.