เป็นแค่อดีต ของเวลาที่ไม่คืนย้อนมา

ลืมทุกอย่าง แม้ความงาม
ภาพความจำของเราที่เฝ้าทนเจ็บปวด
เป็นดั่งดาบ ที่คอยเฉือนและบาด
ในทุกคราทุกคืนที่กล้ำกลืนโอบกอด
เหมือนจะเจ็บ ใช่ว่าเรายังเก็บ ร่องรอยน้ำตา รอเวลา
สิ่งใดเกิดขึ้นแล้ว สิ่งนั้นยังคงอยู่
สิ่งใดเกิดขึ้นแล้ว สิ่งนั้นดีเสมอ