อยู่ไกลจนสุดสายตา ไม่อาจเห็นว่าเราใกล้กัน
และทุกครั้งหัวใจฉันยังคงไหวหวั่นกับความท­รงจำ
นึกถึงครั้งแรกเราพบกัน เธอและฉันไม่เคยต้องไกล
ในวันนี้ฉันต้องเผชิญความไหวสั่นอยู่ภายใน­ใจ
กลัวการที่เราไกลกัน กลัวว่าใจจะเปลี่ยนฝันไป

ฝนพรำเปรียบเหมือนครั้งฉันพบเธอ
แววตาของเธอยังคงติดตรึงในใจไม่ลืม
รักเรายังไม่เก่าลงใช่ไหมหรือกาลเวลาหมุนไ­ป
เปลี่ยนใจเธอเป็นอีกดวง
(*) เธอ เธอยังคิดถึงฉันไหม เมื่อสองเรานั้นยังคงห่างไกล
เมื่อเวลาพาเราให้ไกลกัน
รู้บ้างไหมคนไกลยังคงหวั่นไหว เมื่อเขามองดูภาพเธอทีไร
น้ำตามันยังไหลออกมา
หยาดน้ำค้างในยามเช้า กับลมหนาวจับใจ
สายลมโชยอ่อน พัดพาคามรักฉันไป ส่งถึงใจเธอที
(*) เธอ เธอยังคิดถึงฉันไหม เมื่อสองเรานั้นยังคงห่างไกล
เมื่อเวลาพาเราให้ไกลกัน
รู้บ้างไหมคนไกลยังคงหวั่นไหว เมื่อเขามองดูภาพเธอทีไร
น้ำตามันยังไหลออกมา
กาลเวลาอาจทำให้ใจคนเราเปลี่ยนผันในวันต้อ­งไกล
แต่ฉันยังคงมีแต่เธออยู่ในหัวใจเสมอ



(*) เธอ เธอยังคิดถึงฉันไหม เมื่อสองเรานั้นยังคงห่างไกล
เมื่อเวลาพาเราให้ไกลกัน
รู้บ้างไหมคนไกลยังคงหวั่นไหว เมื่อเขามองดูภาพเธอทีไร
น้ำตามันยังไหลออกมา


 เมื่อเขามองดูภาพเธอทีไร

น้ำตามันยังไหลออกมา