Deze zee, die ik zovaak bevaren heb 
Zee van tranen, lieve zee van overvloed en eb 
Deze zee, is mij zovaak te hoog gegaan 
Maar wat zij deed, ik kon haar nooit weerstaan. 
Ieder licht, dat mij dichtbij de haven bracht 
Bleek een schip, passerend in de koude donkere nacht 
In de ochtend, hees ik dan mijn zeilen weer 
Deze zee, blijkt mooier elke keer. 
Hoe vaak vond ik niet aan land, vaste waarde vaste grond 
Likte zij niet het zout, van mijn ogen en mijn mond 
Hoe vaak dat ik niet, aarde mij veranderen kon 
Terwijl ik droomde, van een blauwe horizon. 
Deze zee, hoe vaak heb ik haar niet vervloekt 
Zij is anders, dan datgeen waar iedereen naar zoekt 
Maar op haar golven, ben ik altijd dichtbij mij 
Deze zee deze zee, ben jij! 
Hoe vaak vond ik niet aan land, vaste waarde vaste grond 
Likte zij niet het zout, van mijn ogen en mijn mond 
Hoe vaak dat ik niet, aarde mij veranderen kon 
Terwijl ik droomde, van jouw blauwe horizon. 
Hoe vaak vond ik niet aan land, vaste waarde vaste grond 
Likte zij niet het zout, van mijn ogen en mijn mond 
Deze zee daarvan ik alleen de diepte ken 
Weet dat ik voorgoed haar zeeman ben 
Deze zee die leeft in mij, dat ben jij!