作词 : ตรัย ภูมิรัตน
 作曲 : ณฐพล ศรีจอมขวัญ
ใครเล่าจะชนะทุกครั้ง
ต้องมีบ้างที่แพ้สักที
เจ็บใจนะ แต่ก็รู้ดี
ธรรมดาที่มัน ต้องมีวันที่ไม่ใช่
ใครที่ยังคงยิ้มทุกครั้ง
อาจจะต้องผิดหวังก็ได้
ไม่มีผู้ที่แพ้ตลอดไป
ไม่มีใครชนะได้ตลอดกาลหรอก
เพลี่ยงพล้ำจนหัวใจฉัน
โดนน็อกจนนับสิบไปตอนไหน
สมงสมองมันเบลอ
นี่ฉันนั้นแพ้เขาแล้วใช่ไหม
รสชาติแบบนี้สินะ นี่ไงล่ะจดจำเอาไว้
รสชาติขื่นขมของความพ่ายแพ้ จำเอาไว้ให้ขึ้นใจ
มันคงเป็นบัญชาสวรรค์ใช่ไหม ส่งเธอคนนี้ให้มา
เพื่อสั่งและสอน ให้ฉันเข้าใจให้ฉันได้เรียนรู้ว่า
ต้องแพ้ทางคนแบบนี้ มันคงเป็นเรื่องธรรมดา
แปลกอะไร ถ้าในวันนี้มีน้ำตา
ขอยอมเธอแล้วครั้งนี้ ไม่มีข้อแม้
เธอเพียงเท่านั้น ที่ทำให้ฉันยอมแพ้
คงเป็นเธอเท่านั้น ที่ทำให้ฉันอ่อนแอ
ยอมแพ้เธอแล้วก็ได้
ใครเล่าจะชนะทุกครั้ง
ต้องมีบ้างที่แพ้สักที
เจ็บใจนะ แต่ก็รู้ดี
ธรรมดาที่มัน ต้องมีวันที่ไม่ใช่
ชนะมาแล้วเท่าไร ไม่ว่าหน้าไหนไม่เคยเสียท่า
แต่ว่าสุดท้ายฉันนั้นเชื่อแล้ว ว่าบนฟ้ายังมีฟ้า
คงแพ้ทางคนแบบเธอ แต่ก็คงต้องยอมรับว่า
วันนี้ไงล่ะที่ฉันมีน้ำตา
ขอยอมเธอแล้วครั้งนี้ ไม่มีข้อแม้
เธอเพียงเท่านั้น ที่ทำให้ฉันยอมแพ้
คงเป็นเธอเท่านั้น ที่ทำให้ฉันอ่อนแอ
ยอมแพ้เธอแล้วก็ได้
ใครเล่าจะชนะทุกครั้ง
ต้องมีบ้างที่แพ้สักที
เจ็บใจนะ แต่ก็รู้ดี
ธรรมดาที่มัน ต้องมีวันที่ไม่ใช่
ใครที่ยังคงยิ้มทุกครั้ง
อาจจะต้องผิดหวังก็ได้
ไม่มีผู้ที่แพ้ตลอดไป
ไม่มีใครชนะได้ตลอดกาลหรอก
ไม่มีใครชนะได้ตลอดกาลหรอก
ไม่มีผู้ที่แพ้ตลอดไป
และไม่มีใครชนะได้ตลอดกาลหรอก