作词 : Naina
 作曲 : Naina/PRACHYA MIC
歌名:รุ้ง/After Rain
歌手:Nai Na/Pratyamic
Nai Na
ฉันอยู่ในเมืองวุ่นวาย ที่มีผู้คนรอบกาย
การใช้ชีวิตตรงนี้บางทีก็ดูยากไป
ผู้คนรอบกายทำฉันขาดความเชื่อใจ
ทำไมชีวิตตรงนี้มันถึงดูยาก
บางทีชีวิตมันก็ดูยาก ผู้คนดูผลไม่ดูซาก
เฝ้าปลูกพรวนดินรดน้ำแทบตาย
แต่คนดูดอกไม้ไม่เคยดูราก
ชีวิตที่มันซ้ำซาก ภาระหนี้สินที่มันล้นบ้าน
บางทีทางเดินมันก็แสนจะยาก
แต่ไม่เคยมีใครเข้ามาถามบ้าง
ฉันปิดไฟแล้วก็เปิดม่าน
ฉันเปิดหน้าต่างแล้วก็มองวิว
ช่วงชีวิตฉันตอนทำงาน
ไม่เคยได้อยู่บ้าน แล้วก็นอนชิล
สายลมปลิดปลิวพัดพาหลายอย่างเห็นสิ่งต่างๆ
ที่ฉันสร้างมา
ฉันมองเห็นถึงความจริงหลายอย่าง
ที่เป็นภาพลอยเข้าในม่านตา
ฟ้ายังมืดมนทุกวัน ยังรอวันที่มันสว่าง
เมฆฝนที่พัดบางๆ จะผ่านไป
และฉันก็ยังเป็นเหมือนกัน ยังรอวันที่ฉันกระจ่าง
รอความทุกข์ให้มันจางออกจากใจ
ยิ่งโตยิ่งเหนื่อย ไม่ใช่เด็กเล็ก ไม่ใช่เด็กเล็ก
ปัญหาเข้ามามันก็เจ็บชิบ มันก็เจ็บชิบ
อยากขึ้นไปยืนบนผา แต่ไม่มีปัญญาจะซื้อลิฟท์
ถ้าอยากสำเร็จมึงก็พยายาม

ชิก ชิก ชิก ชิก ฝนตกหนักเดี๋ยวมันก็จะหยุด Chic Chic Chic Chic
ทุกข์ ทุกข์ ทุกข์ อีกไม่นานเดี๋ยวคุณก็จะสุข
แค่อีกไม่นาน แค่อีกไม่นาน แค่อีกไม่นาน
ความสุข
แค่อีกไม่นาน แค่อีกไม่นาน แค่อีกไม่นาน
ความสุข
ฝนตก ฉันเห็นพายุมันพัดผ่าน
ก้อนเมฆสีดำเหมือนเถ้าถ่าน
ผู้คนต่างรอให้ฝนซา
ฝนหยุด ฉันเห็นนกน้อยมันบินผ่าน
ก้อนเมฆสีเหลืองทองอร่าม สายรุ้งงดงามก็ขึ้นมา
Pratyamic
โย่ว , กับบางที ชีวิต มันก็ so bullshit YO
ทุกคนคิดว่าชีวิตมันต้องติดอยู่กับหลักธรรม
ปรักปรำความจริงที่ได้ยิน
ที่ได้เจอที่ได้อยู่ที่ได้กินที่มันกลับกัน
จึงต้องเก็บความเจ็บไว้เป็นหลัก
ให้ตระหนักว่าไอปรัชกูต้องกัดฟัน
ตัดอดีตทิ้งปัญหา ที่ขัดขาในเวลาที่กลับตัว
แต่ไม่ตัดใจ ไฟสลัว ท้องยังหิว
บรรยากาศที่มันรู้สึกบั่นทอน
บวกกับคำในหัว แผลมันก็แค่ผิว
กับเจตนาที่ไม่รู้จักกลั่นกรอง
ไม่ได้หวังให้แรพกูเป็นดั่งทอง
แต่กูยังเชื่อในเลือดที่มันหลั่งนอง
ว่าในทุกคำที่เชื่อมที่ขับเคลื่อนกระเพื่อมไรห์ม
ที่เลือดมันเปื้อนยังใช้ชีวิตที่กูคิดให้เป็นดั่งกลอน
หมดเวลาจะเสียใจ
จึงต้องไปในทางที่กูเชื่อแล้วก็เลือกเดิน
ที่ตอบแทนจากที่เสียไป
ไม่ใช่รถหรือว่าเหล้ายาหญิงไม่ใช่เพื่อเงิน
เม็ดฝนที่มันโปรดปราย
เพื่อเตือนใจไม่ให้ย้ำไม่ให้วกกลับไปเรื่องเดิม
พิสูจน์ตัวเองไปจนตาย
บางเหตุผลจากข้างในบอกไปใครจะเชื่อมึง(ฟ้ายังมืดมนทุกวัน ยังรอวันที่มันสว่าง)
และมันก็ไม่มีเทพมาประทานพร(ฟ้ายังมืดมนทุกวัน ยังรอวันที่มันสว่าง)
ในทุกครั้งที่มึงนอนและก็ตื่นลืมตา(ฟ้ายังมืดมนทุกวัน ยังรอวันที่มันสว่าง)
มองโลกแบบไม่เคยยอม(ฟ้ายังมืดมนทุกวัน ยังรอวันที่มันสว่าง)
ถึงแม้รู้อยู่แก่ใจไม่ได้อะไรคืนมา(ฟ้ายังมืดมนทุกวัน ยังรอวันที่มันสว่าง)
เหมือนกับรุ้งที่มันลอยอยู่บนฟ้าคราม(เมฆฝนที่พัดบางๆ จะผ่านไป)
อยู่ในยามที่ฝนโบกมือลา(เมฆฝนที่พัดบางๆ จะผ่านไป)
โศกไม่ยืนยาวประโยคนี้คือยา
และเพียงสิ่งเดียวที่ต้องสยบคือมาร
(และฉันก็ยังเป็นเหมือนกัน ยังรอวันที่ฉันกระจ่าง)
(รอความทุกข์ให้มันจางออกจากใจ)
ถึงทุกคนที่ได้ผ่าน ก็ไม่ต่าง แม้ยังห่างไกล
(ฟ้ายังมืดมนทุกวัน ยังรอวันที่มันสว่าง)
(เมฆฝนที่พัดบางๆ จะผ่านไป)
ก็แค่ลมที่มันที่ มันผ่าน เดี๋ยวก็ผ่านไป
(และฉันก็ยังเป็นเหมือนกัน)
(ยังรอวันที่ฉันกระจ่าง)
(รอความทุกข์ให้มันจางออกจากใจ)
ถึงทุกคนที่ได้ผ่าน ก็ไม่ต่าง แม้ยังห่างไกล