sem handbendi lífsviljans
dönglum við umkomulaus
á fingrum tilverunnar

lykkjuföll kvöldsins
táldraga mennina
að skauti næturinnar

um öngstræti daganna
frá einni vörðu til annarrar
magnast kliðurinn
um öngstræti daganna
frá einni vörðu til annarrar
lengist vegurinn

raust sem aldrei þagnar
blæs sjálfshatrinu
byr undir báða vængi

um öngstræti daganna
frá einni vörðu til annarrar
magnast kliðurinn
um öngstræti daganna
tekur ekkert við
handan þjáninganna