作词 : Takis Damaschis
作曲 : Konstantinos Pantzis/Takis Damaschis
Δε λέω πως μου λείπεις.
Δεν ξέρω αν τολμώ
να αντιμετωπίσω το απόλυτο κενό.
Δε λέω πως ακόμα
σε σκέφτομαι συχνά.
Στον εαυτό μου κλείνομαι ξανά.

Σε σκοτεινά δωμάτια
τα χίλια μας κομμάτια
έστησαν ξέφρενο χορό.
Στον ουρανό σου αστέρια
γίναν τα δυο μου χέρια
και αγκαλιάζουν το κενό.

Μεσάνυχτα και κάτι και εγώ περιμένω
και ας το ξέρω πως δε θα γυρίσεις.
Δε σου ζητάω κάτι και ας επιμένω
να γεμίζω το δωμάτιο τύψεις.
Μεσάνυχτα και κάτι και εγώ να δακρύζω
με την αυταπάτη πως σ ´αγγίζω.
Στα κόκκινα οι σκέψεις μα όταν σε φτάνω
αέρας γίνεσαι, σε χάνω
και σε χάνω.

Δε λέω πώς πονάω όταν ομολογώ
πως είμαι η αιτία που μας έφτασε εδώ.
Δε λέω πόσο θέλω για σένα μιλώ
και δεν μπορώ ποτέ να ξεχαστώ.