Owê, soll aber mir iemer mê
Geliuhten dur die naht
Noch wîzer danne ein snê
Ir lîp vil wol geslaht?
Der truoc diu ougen mîn:
Ich wânde, ez solde sîn
Des liehten mânen schîn.
Dô taget ez.
Owê, sie kuste âne zal
In deme slâfe mich.
Dô vielen hin ze tal
Ir trêne nidersich,
Iedoch getrôste ich sî,
Daz si ir weinen lî
Und mich al ummevî.
Dô taget ez.
Owê, daz er sô diehe sich
Bî mir ersêen hat!
Als er endahte mich,
Sô wolte er sunder wât
Mich armen schouwen blôz.
Ez was ein wunder grôz
Daz in des nie verdrôz.
Dô taget ez.