[00:00.000] 作曲 : Ozseb Aron Toth
[00:00.000]Cum subit illius tristissima noctis imago,
[00:14.276]quae mihi supremum tempus in urbe fuit,
[00:27.703]cum repeto noctem, qua tot mihi cara reliqui,
[00:41.026]labitur ex oculis nunc quoque gutta meis.
[00:55.053]iam prope lux aderat, qua me discedere Caesar
[01:08.768]finibus extremae iusserat Ausoniae.
[01:22.430]nec spatium nec mens fuerat satis apta parandi:
[01:35.178]torpuerant longa pectora nostra mora.
[01:48.761]non mihi servorum, comitis non cura legendi,
[02:01.927]non aptae profugo vestis opisve fuit.
[02:15.197]non aliter stupui, quam qui Iovis ignibus ictus
[02:28.154]vivit et est vitae nescius ipse suae.
[02:40.902]ut tamen hanc animi nubem dolor ipse removit,
[02:53.937]et tandem sensus convaluere mei,
[03:07.651]alloquor extremum maestos abiturus amicos,
[03:20.712]qui modo de multis unus et alter erat.
[03:33.773]uxor amans flentem flens acrius ipsa tenebat,
[03:46.861]imbre per indignas usque cadente genas.
[03:59.765]nata procul Libycis aberat diversa sub oris,
[04:12.565]nec poterat fati certior esse mei.
[04:25.052]quocumque aspiceres, luctus gemitusque sonabant,
[04:37.538]formaque non taciti funeris intus erat.
[04:50.730]femina virque meo, pueri quoque funere maerent,
[05:03.217]inque domo lacrimas angulus omnis habet.