作曲 : Ozseb Aron Toth
Οὐ φιλέω μέγαν στρατηγὸν, οὐδὲ διαπεπλιγμένον,
οὐδὲ βοστρύχοισι γαῦρον οὐδ΄ὑπεξυρημένον
ἀλλά μοι σμικρός τις εἴη καὶ περὶ κνήμας ἰδεῖν
ῥοικός, ἀσφαλέως βεβηκὼς ποσσὶ, καρδίης πλέως.
Quo, quo, scelesti, ruitis? aut cur dexteris
aptantur enses conditi?
parumne campis atque Neptuno super
fusum est Latini sanguinis?
non ut superbas invidae Karthaginis
Romanus arces ureret,
intactus aut Britannus ut descenderet
Sacra catenatus via,
sed ut, secundum vota Parthorum, sua
Urbs haec periret dextera?
neque hic lupis mos, nec fuit leonibus
umquam, nisi in dispar feris.
furorne caecus an rapit vis acrior
an culpa? responsum date!
tacent et albus ora pallor inficit,
mentesque perculsae stupent.
sic est – acerba fata Romanos agunt,
scelusque fraternae necis,
ut immerentis fluxit in terram Remi
sacer nepotibus cruor.