作词 : ประชา พงศ์สุพัฒน์
 作曲 : จาตุรนต์ เอมซ์บุตร
ใจเล็กๆ  มันเจ็บลึกๆ
อยู่ลับๆกับสิ่งลวงๆ
รอน้ำค้างเพียงหยดเล็กๆ
หล่อเลี้ยงไว้ให้อยู่ต่อไป
ครั้นพอแดดชะโลมลบเลือนทุกอย่าง
ชีวิตอันบอบบางจางหาย
รู้ดีว่าเป็นใจไม่มีราคา
เป็นแค่คนถัดมาเท่านั้น
ยิ้มตอนที่เจอ
เจอเขาแล้วชื่นใจ
พอจากไปในใจโหยหา
เขาเป็นของคนอื่นท่องเอาไว้ในใจTa
เขาเป็นของคนอื่นTa
เขียนเอาไว้ข้างเตียง
ของที่ขอยืมมาแลกมาด้วยน้ำตา
เมื่อมันถึงเวลาคืนให้เจ้าของ
ใจเล็กๆ มันเจ็บลึกๆ
อยู่ลับๆกับสิ่งลวงๆ
รอน้ำค้างเพียงหยดเล็กๆ
หล่อเลี้ยงไว้ให้อยู่ต่อไป
ครั้นพอแดดชะโลมลบเลือนทุกอย่าง
ชีวิตอันบอบบางจางหาย
รู้ดีว่าเป็นใจไม่มีราคา
เป็นแค่คนถัดมาเท่านั้น
ยิ้มตอนที่เจอ
เจอเขาแล้วชื่นใจ
พอจากไปในใจโหยหา
เขาเป็นของคนอื่นท่องเอาไว้ในใจTa
เขาเป็นของคนอื่นTa
เขียนเอาไว้ข้างเตียง
ของที่ขอยืมมาแลกมาด้วยน้ำตา
เมื่อมันถึงเวลาคืนให้เจ้าของ
เขาเป็นของคนอื่นท่องเอาไว้ในใจTa
เขาเป็นของคนอื่นTa
เขียนเอาไว้ข้างเตียง
ของที่ขอยืมมาแลกมาด้วยน้ำตา
เมื่อมันถึงเวลาคืนให้เจ้าของ
เขาเป็นของคนอื่นท่องเอาไว้ในใจTa
เขาเป็นของคนอื่นTa
เขียนเอาไว้ข้างเตียง
ของที่ขอยืมมาแลกมาด้วยน้ำตา
เมื่อมันถึงเวลาคืนให้เจ้าของ
เขาเป็นของคนอื่นTa
ก็ได้แต่เขียนเอาไว้ข้างเตียง
ก็ได้แต่ท่องเอาไว้ในใจ
เขาเป็นของคนอื่นคืนให้เจ้าของTa
เขาเป็นของคนอื่นTa